ENE

  Bizler neden baskalarini elestirmeden once kendimize bakmayiz? Neden karsimizdakine akil vermeden kendi yasantimizi sorgulamayiz?

    "BEN duygusu one ciktigi icin...Kisi kendini ozellestirdigi icin,kendi benligine apayri bi kisilik yukledigi icin...

     "BEN" ile baslayan cumleler kurar,kendimizdeki kusurlari gormeden etrafa akillar dagitir,elestirilerde bulunuruz....

     Bu tipki,yillar once hirsizliktan hukum giymis birinin -cezasini cekmis ve aradan yillar gecmis- hirsizlik yaptigini ogrendigi birini acimasizca suclamayip,yargilamasina benzer...ne kadar komik degil mi?bir o kadar acinilasi.Insan bi an kisinin haleti-i ruhuyesinden bile suphe eder.

     Simdilerde cokca rastladigim orneklerde mevcut..Bilindigi uzere sosyal aglarda ozlu sozler,hadisler,vecizeler....cilginlar gibi paylasilmakta...Herkes ne kadar mukemmel,ne kadar da kusursuz,kotu olan hep baskalari.O baskalari kim o halde? orasi bir muamma....

      Altini cizerek belirtmek isterim ki; gecmiste yapilmis ve tekrar edilmemis,bu hatalardan ders alinmis ve karsisindakileri uyarmak suretiyle konusulmasindan bahsetmiyorum.Bahsettigim net olarak kendi yanlislarini asla gormeden elestriler tavirlar sergilemek..

     Peki bu ben duygusundan nasil kurtulabiliriz? cok basit;

     Dusunmeden ve kendi hayatinin muhakemesini yapmadan konusmaya baslamamakla....Ama en onemlisi bunun farkinda olmanin olgunluguna erismis olmak.Cunku o olgunluga erisilmediyse hala kendinin farkinda degil demektir...

    Kendi benliginizle "ben" siz gunler....